Edirneli Nazmî Dîvânı (144-b/270-a varaklar) (İnceleme-metin-tıpkıbasım)

Abstract

Klasik şiirimiz her yüzyılda edebi değerini yükselterek imparatorluk süresince varlığını korumuş ve ortaya eşsiz eserler çıkarılmıştır. Başlangıcından bitişine kadar her yüzyılın kendi içerisinde etkileri, dönüşümleri ve devinimleri olmuştur. Ancak divan şiirimizin en karakteristik olarak kendi özelliklerini ortaya koyan yüzyıl 16. Yüzyıl olmuştur. İmparatorluğun bu zirve döneminde divan şiirinde söz sahibi olan şairler yöneticiler tarafından el üstinde tutulmuştur. Bu yüzyılda Fuzûlî gibi Bâkî gibi zirve şahsiyetler imparatorluk sahasında benzersiz ürünler ortaya koymuştur. İncelediğimiz Edirneli Nazmî’de bu yüzyılda yaşamış ve orijinalliğiyle dikkat çekmiş bir şairdir. Onun divanı üzerinde yeterince çalışma yapılmadığını söyleyebiliriz. Bu açıdan yaptığımız çalışma ile onun divanının incelemesini yaparak şiirleri üzerinde değerlendirmelerde bulunmuş olmak şairin şiir kimliği için önemli bir adımdır. Nazmî’nin farklı bir şair olduğu aşikârdır. Gerek divanındaki özellikleri açısından gerekse şiirlerinin yapısı bakımından bunu anlamak ve irdelemek hem 16. Yüzyıl divan şiiri hem de divan şiirinin genel çehresine olumlu etkiler katacağı yerinde bir tespittir.

Our classical poetry preserved its existence during the empire by raising its literary value in every century and thus unique pieces were produced. From their beginning to end, each century had affects, transformations and movements in themselves. However, it was the 16th century when our ottoman poetry presented mostly characteristically its features. The poets, who had a voice in ottoman poetry in this peak period of the Empire, were treated with honor by the rulers. In this century, top personages such as Fuzûlî and Bâkî produced unique pieces in the within the Empire. Edirneli Nazmî is also a poet who lived in this century and took attention with his originality. We can suggest that no sufficient study on his ottoman poetry was done. In this respect, having made evaluations on his poems by analyzing his ottoman poetry with this study is a significant step for the poetry identity of the poet. It is obvious that Nazmî is a different poet. By understanding and examining this in terms of both the characteristics of him in his ottoman poetry and his poems’ structure, it is a relevant evaluation to suggest that this will provide positive effects to both 16th century ottoman poetry and to the general aspects of ottoman poetry.